کسب ثروت با سرمایه گذاری

سرمایه گذاری به معنای تخصیص پول به انتظار سود در آینده است.

در امور مالی ، سود حاصل از سرمایه گذاری را بازده می نامند. بازده ممکن است کسب ثروت شامل سود (یا ضرر) حاصل از فروش یک ملک یا یک سرمایه گذاری ، افزایش سرمایه (یا استهلاک) غیر واقعی ، یا درآمد سرمایه گذاری مانند سود سهام ، سود ، درآمد اجاره و غیره یا ترکیبی از سود سرمایه باشد و درآمد بازده همچنین ممکن است شامل سود یا زیان ارزی ناشی از تغییر در نرخ ارز خارجی باشد.

سرمایه گذاران معمولاً از سرمایه گذاری های پرخطر انتظار بازده بالاتر را دارند. وقتی سرمایه گذاری کم خطر انجام می شود ، بازده نیز به طور کلی کم است. به همین ترتیب ، ریسک بالا همراه با بازده بالا است.

به سرمایه گذاران ، به ویژه تازه کارها ، اغلب توصیه می شود که یک استراتژی خاص سرمایه گذاری را اتخاذ کرده و سبد سهام خود را متنوع کنند. تنوع اثر آماری در کاهش خطر کلی دارد.

فهرست
1 اصطلاحات و ریسک

کسب ثروت
2 تاریخچه
3 نوع سرمایه گذاری
4 استراتژی سرمایه گذاری
4.1 ارزش سرمایه گذاری
5 واسطه و سرمایه گذاری جمعی
6 سرمایه گذار معروف
7 ارزیابی سرمایه گذاری
8 همچنین مراجعه کنید
9 منبع
10 لینک خارجی
اصطلاحات و ریسک
یک سرمایه گذار ممکن است خطر از بین رفتن بخشی یا کل سرمایه خود را داشته باشد. سرمایه گذاری با آربیتراژ ، که در آن سود بدون سرمایه گذاری سرمایه یا تحمل ریسک حاصل می شود ، متفاوت است. سرمایه گذاری با کسب ثروت بسیار مهم است.

پس انداز این خطر را دارد (که معمولاً  از راه دور است) که ممکن است تأمین کننده مالی پیش فرض کند.

پس انداز ارزی نیز دارای ریسک ارزی است: اگر واحد پول پس انداز با ارز اصلی صاحب حساب متفاوت باشد ، این خطر وجود دارد که نرخ ارز بین دو ارز به طور نامطلوبی حرکت کند ، به طوری که ارزش حساب پس انداز کاهش یابد ، با واحد پول اصلی صاحب حساب اندازه گیری می شود. اگر میخواهید با مباحث کسب ثروت آشنا شوید اینجا کلیک کنید

در مقابل پس انداز ، سرمایه گذاری ها به عنوان تنوع وسیع تری از عوامل ریسک و سطح بالاتری از عدم اطمینان ، ریسک بیشتری دارند.

تاریخ
[آیکون]
این بخش نیاز به توسعه دارد. با افزودن به آن می توانید کمک کنید. (اکتبر 2018)
قانون هامورابی (حدود 1700 سال قبل از میلاد) یک چارچوب قانونی برای سرمایه گذاری فراهم کرده و وسیله ای برای تعهد وثیقه با تدوین حقوق بدهکار و بستانکار در مورد زمین گرو گذاشته شده فراهم می کند. مجازات های نقض تعهدات مالی به اندازه مجازات های مربوط به جرائم مربوط به جراحت یا مرگ نبوده است. [1]

در جهان اسلام قرون وسطایی ، قیراد یک ابزار مهم مالی بود. این توافقی بین یک یا چند سرمایه گذار و یک عامل بود که در آن سرمایه گذاران سرمایه را به نمایندگی سپرده بودند که سپس به امید کسب سود با آن معامله می کرد. سپس هر دو طرف بخشی از سود قبلاً تسویه شده را دریافت کردند ، هرچند نماینده مسئولیتی در قبال ضرر و زیان نداشت. بسیاری متوجه خواهند شد که قراداد تقریباً یکسان با نهاد کامندایی است که بعداً در اروپای غربی مورد استفاده قرار گرفت ، هرچند که آیا این قیراد به کامندا تبدیل شده است ، یا این دو نهاد به طور مستقل تکامل یافته اند را نمی توان با اطمینان بیان کرد. [2]

در اوایل دهه 1900 ، خریداران سهام ، اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار در رسانه ها ، دانشگاه ها و تجارت به عنوان دلالان توصیف می شدند. از زمان سقوط وال استریت در سال 1929 ، و به ویژه در دهه 1950 ، اصطلاح سرمایه گذاری به معنای پایان محافظه کارانه ترین طیف اوراق بهادار بود ، در حالی که گمانه زنی ها توسط کارگزاران مالی و آژانس های تبلیغاتی آنها برای اوراق بهادار با ریسک بالاتر مورد استفاده قرار گرفت. زمان. [3] از نیمه آخر قرن 20 ، اصطلاحات سوداگری و دلال به طور خاص به مشارکت هایی با ریسک بالاتر اشاره دارند.

انواع سرمایه گذاری
مقالات اصلی: سرمایه گذاری سنتی و سرمایه گذاری جایگزین
[آیکون]
این بخش نیاز به توسعه دارد. با افزودن به آن می توانید کمک کنید. (اکتبر 2018)
نوع متداول سرمایه گذاری ، تفویض ارزش اقتصادی است که از نظر پول ارزیابی می شود و انتظار می رود بعداً یک ارزش متفاوت - مطلوباً بالاتر - نیز در پول ارزیابی شود. [4] [نیاز به ذکر منبع اضافی]

استراتژی های سرمایه گذاری
ارزش سرمایه گذاری
مقاله اصلی: ارزش سرمایه گذاری
یک سرمایه گذار با ارزش ، دارایی هایی را خریداری می کند که به اعتقاد آنها کم ارزش هستند (و دارایی های بیش از ارزش آنها را می فروشد). برای شناسایی اوراق بهادار کم ارزش ، یک سرمایه گذار با ارزش از تجزیه و تحلیل گزارش های مالی ناشر برای ارزیابی اوراق بهادار استفاده می کند. سرمایه گذاران با ارزش از نسبت های حسابداری مانند سود هر سهم و رشد فروش برای شناسایی معاملات اوراق بهادار با قیمت های کمتر از ارزش خود استفاده می کنند.

وارن بافت و بنجامین گراهام نمونه های بارز سرمایه گذاران با ارزش هستند. اثر اصلی گراهام و داد ، تجزیه و تحلیل امنیت ، در پی سقوط وال استریت در سال 1929 نوشته شد. [5]

نسبت قیمت به سود (P / E) یا چند برابر سود ، نسبت اساسی قابل توجه و شناخته شده ای است که عملکردی برای تقسیم قیمت سهام سهام ، بر سود هر سهم دارد. این مقدار نشان دهنده مبلغی است که سرمایه گذاران برای هر دلار از درآمد شرکت آماده کرده اند. این نسبت به دلیل ظرفیت اندازه گیری برای مقایسه ارزیابی شرکتهای مختلف ، جنبه مهمی دارد. یک ذکاوت سهام