طراحی منزل
این پروژه بخاطر نوآوری در طراحی محیط زیست و محدود کردن توسعه شهری ، انتخاب و بخاطر آگاهی و شناختی که نسبت به نگهداری طبیعت در میان بافت شهری و جمعیت داشته ، دارای ارزش خاصی است . وجود فضاهای باز ، فضاهایی برای تفکر ، گردهمایی و ارتباط جمعی ، فضاهایی برای تفریح عموم و اهدافی چون احترام گذاشتن به فرهنگ و طبیعت ، عوامل مؤثر در انتخاب و جذابیت این پروژه بوده . به کار بردن مصالح و خلاقیت در آن ، طراحی مجسمه ها و فضاهای باز بومی بر پایه طراحی فضای سبز و نگاه به طبیعت بوده است . طراحی ویلا در عصر فرهنگ مصرفی جهان و با گسترش فضاها و فرمهای شهری مشابه ، این پارک عمومی ( طبیعی شهری ) ، ابداع و تغییر جدیدی در این فرایند نوین شمرده می شود .
طراحی منظر در معماری ژاپن
طبیعت کشور ژاپن ، بهترین وئ کاملترین الگو در طراحی فضای خارجی معماری ژاپنی است . یک ژاپنی طراحی منظر را به « سامان دهی طبیعت » ، « به کار گیری مصالح ، باتفت و فرم های طبیعی » ، « استفاده بهینه از عناصر دست ساز » تعبیر می کند .
بنابراین دلایل و همچنین وجود اصل « احترام به طبیعت » در فرهنگ مردم ژاپن باغ سازی ژاپنی بهترین نمود طراحی فضای خارجی و از اهمیت ویژه ای برخوردار است .
تکنیک های باغ سازی نه تنها در وسعت زیاد ، بلکه در فضاهای بسته کوچک نیز با ظرافت و دقت کامل رعایت می شود . باغبان ، باغ را از گیاه پر نمی کند ، او برای جلوگیری از اغتشاش بصری ، قسمت های اندکی از باغ را سامان دهی کرده و بیش از آنکه به چشم دیده شود طراحی خود را بر پایه ایجاد ارتباط بهینه میان اجناس مختلف باغ بنا می نهد . ساخت ویلا وی همچنین از عناصر دست ساز نظیر فانوس های سنگی ، حوضچه های آب و آبشار و جوی های مصنوع برای انسانی کردن مقیاس باغ ، تزیین فضای باغ و ایجاد کارکردهای در محدوده باغ استفاده می کند .
هدف او رسیدن به تعادل و تناسب ، بدون طراحی هندسی است . او باغ را به خانه خود وصل می کند و عناصر ملموس زیادی ، نظیر وزش باد ، طنین ، گذشت فصلها ، تلالو خورشید و ابعاد طبیعی و آشکار فضای خالی را از باغ استخراج می کند .
با این مقدمه ، برای شناخت اصول طراحی فضای خارجی در معماری ژاپنی ، جستاری در باغ سازی ژاپنی خواهیم داشت .
آوای سکوت : ( باغ سنگ )
در نهان یک سنگ سخت ، زمان انباشته شده وجود دارد . وظیفه اصلی باغبان آن است که این کیفیت ها را قابل رؤیت کند ، او سنگهای خشن و طبیعی را انتخاب کرده و آنها را در زمین باغ محکم می کند .
باغبان ، ایجاد تمرکز را برای زایش تفکر در نهاد هر که باغ را می بیند ، به مثابه یک اصل در طراحی خود پذیرفته است و اجازه می دهد ،دریایی از ریگ، بدون وجود نقطه ای سبز رنگ ، انسان را به خلوت نهی و رهایی از قیود نزدیکتر سازد .
وی ممکن است با هدف برقراری تعادل و یا نرم کردن طبیعت سخت سنگ ، از گیاهان سبز ، در ترکیبی غیر ثابت و پویا استفاده کند .
هرگاه سنگ های باغ او سنگین بوده و احساسی ریشه دار از محکمی و قدرت را در باغ نشان دارند ، می گوید که « آنها زنده اند » این احساس عمیقتر نیز خواهد بود . همان گونه که یکی از شخصیت های زمان کاواباتا درک کرده بود : طراحی محوطه سازی « باغ های سنگی که قرن ها نفس کشیده اند ، در یک قاب قدیمی قرار دارند که به نظر می رسد ، سنگها سالها در آنجا بوده اند . با این وجود ، فرمهای تیز و گوشه دار آنها شکی باقی نمی گذارد که به دست انسان در ترکیب های گوناگون قرار گرفته اند ، بهتر نیست برویم ؟ ( او پرسید ) ، سنگها مرا می ترسانند . » سنگها همچنین برای زه کشی و امتداد خطوط پلان ساختمان در باغ به کار می روند . گاهی ماسه ، تا باغ را بزرگتر از آنچه که هست ، به نظر برساند . شکل های مواج ماسه و سنگهای دو طرف باز تاب هم هستند .
زمزمه ای پایدار : ( باغ های آب و درخت )
اگر سنگها در باغ ، مکان های سخت و ایمنی به وجود می آورند ، درختها و آب نیز اجازه می دهند ، باغ افقی و عمود رشد یابد و حرکت کند . باغبان از درختان همیشه سبز ، به منزله هسته اصلی باغ سازی استفاده می کند ، چرا که آنها استواری و ثبات طبیعت را به همراه دارند و باغ را در سرتاسر سال سبز نگه می دارند و وی همیشه این مسئله را در نظر داشته است که چگونه باغ ژاپنی در همه فصول و همه وقت بایست جلوه خاص خود را داشته باشد .
باغبان ، درختان بزرگ ریز و درختانی را که برگهای آنها در پاییز تغییر رنگ می دهد ، برای نشان دادن تغییر فصول و چرخه حیات به کار می برد . برگهای زرد رنگ پای درختان ، در هنگام طلوع آفتاب ، رنگ روشنی دارند . طراحی داخلی این رنگها باعث تسکین محیط ، نمایش چرخش فصول و جاری شدن روح زندگی در باغ می شوند . برگ های زرد و قرمز پاییزی همانند قبری از نور و آتش هستند که بر روی باغ گسترده شده اند . باغبان درختان و بوته زارها را تنها به خاطر نمایان کردن ویژگی طبیعی آنها شکل می دهد و همچنین گلها را که تنها ضرورتی برای شکل دهی فضای باغ هستند . آزالیاها به دقت حرص می شوند و اغلب با توجه به شکلشان در مناظر از آنها استفاده می شود .
آب ، عنصری آزاد است و حالت و شکل جایی را که در آن قرار دارد به خود می گیرد . آب بخشی از باغ ژاپنی است و باغبان ها از آب به خاطر صدایش استفاده می کنند . صدای ریزش آب « روح » هر باغ ژاپنی است . در مناظر قدیم ذن بودیستی آبشارهای زیبای ساخته شده با هدف خاصی خشک رها می شدند . مشاهده گر بایستی چیزی را خود به منظره اضافه کند تا تصویر آن را کامل کند .
در باغ های مدرن کیوتو ، هوا را با شنیدن صدا تنفس می کنند . نمایش در فصول تحت تأثیر آبشارها قرار می گیرد ، مقداری آب در بهار جاری می شود اما در زمستان که قطرات آن بر روی استخر نیمه یخ زده می چکد ، زیباترین نمود آب احساس می شود .
آب همچنین به خاطر سطح منعکس کننده اش در باغ به کار می رود . تخته سنگها در آب همانند جزیره هایی در اقیانوس به نظر می آیند . سنگ هایی که پوشیده از آبند ، از هر گونه ظاهر مصنوعی آریند و از آن جهت مورد توجه اند که احساس زیباشناسانه بیشتری نسبت به هر آنچه دست ساز انسان است در بر دارند .
باغبان ها ، درختها و بوته زارها را برای نشان دادن تضاد به کار می برند تا به کمک آنها ، طبیعت باغ را به عناصر ساخت انسان نظیر خانه و یا فانوس های سنگی پیوند بزنند و مهمتر از همه چیز باغ ژاپنی مکانی برای تجدید روحیه انسانی است .
نهر درخشان جریان می یابد و آب از روی سنگها و شن ها روان می شود و خلوص سنگهای زیر خود را آشکار می کند . هر لحظه با آنکه در تغییر است مانند لحظه پیش است . فصول خود تجدید می شوند و با خود می گویند : « انسان جزئی از طبیعت است و کمال خود را در طبیعت می جوید » .
