همه چیز درباره تیروئید

بیماری تیرویید

تیروئید شما هورمون هایی را ایجاد و تولید می کند که در بسیاری از سیستم های مختلف بدن شما نقش دارند. وقتی تیروئید شما این هورمون های مهم را بیش از حد یا خیلی کم تولید می کند، به آن بیماری تیروئید می گویند. انواع مختلفی از بیماری تیروئید وجود دارد، از جمله پرکاری تیروئید، کم کاری تیروئید، تیروئیدیت و تیروئیدیت هاشیموتو.

• قرار ملاقات و دسترسی
• با ما تماس بگیرید

• علائم و علل
•  
• تشخیص و آزمایشات
•  
• مدیریت و درمان
•  
• چشم انداز / پیش آگهی
•  
• زندگی با

بررسی اجمالی

تیروئید چیست؟

غده تیروئید اندام کوچکی است که در جلوی گردن قرار دارد و در اطراف نای (نای) پیچیده شده است. شکل آن شبیه پروانه است، در وسط کوچکتر با دو بال پهن که در اطراف گلوی شما امتداد دارند. تیروئید یک غده است. شما در سرتاسر بدن خود غدد دارید، جایی که موادی را ایجاد و آزاد می کنند که به بدن شما کمک می کند تا کار خاصی را انجام دهد. تیروئید شما هورمون هایی می سازد که به کنترل بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن شما کمک می کنند.

وقتی تیروئید شما به درستی کار نمی کند، می تواند کل بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر بدن شما بیش از حد هورمون تیروئید تولید کند، می توانید به بیماری به نام پرکاری تیروئید مبتلا شوید . اگر بدن شما هورمون تیروئید بسیار کمی تولید کند، کم کاری تیروئید نامیده می شود . هر دو بیماری جدی هستند و باید توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما درمان شوند.

تیروئید چه می کند؟

تیروئید شما وظیفه مهمی در بدن شما دارد - ترشح و کنترل هورمون های تیروئیدی که متابولیسم را کنترل می کنند. متابولیسم فرآیندی است که در آن غذایی که وارد بدن خود می کنید به انرژی تبدیل می شود. این انرژی در کل بدن شما استفاده می شود تا بسیاری از سیستم های بدن شما به درستی کار کنند. متابولیسم خود را به عنوان یک مولد در نظر بگیرید. انرژی خام مصرف می کند و از آن برای تامین انرژی چیزی بزرگتر استفاده می کند.

تیروئید متابولیسم شما را با چند هورمون خاص کنترل می کند - T4 (تیروکسین، حاوی چهار اتم یدید) و T3 (تری یدوتیرونین، حاوی سه اتم یدید). این دو هورمون توسط تیروئید ایجاد می شوند و به سلول های بدن می گویند که چقدر انرژی مصرف کنند. وقتی تیروئید شما به درستی کار کند، مقدار مناسبی از هورمون ها را حفظ می کند تا متابولیسم شما با سرعت مناسب کار کند. با استفاده از هورمون ها، تیروئید جایگزین هایی ایجاد می کند.

همه اینها توسط چیزی به نام غده هیپوفیز نظارت می شود . غده هیپوفیز که در مرکز جمجمه، زیر مغز شما قرار دارد، میزان هورمون های تیروئید را در جریان خون شما نظارت و کنترل می کند. زمانی که غده هیپوفیز کمبود هورمون های تیروئید یا سطح بالایی از هورمون ها را در بدن شما احساس کند، مقدار آن را با هورمون خود تنظیم می کند. این هورمون هورمون محرک تیروئید (TSH) نامیده می شود. TSH به تیروئید فرستاده می شود و به تیروئید می گوید که برای بازگرداندن بدن به حالت عادی چه کاری باید انجام دهد.

بیماری تیروئید چیست؟

بیماری تیروئید یک اصطلاح کلی برای شرایط پزشکی است که تیروئید شما را از تولید مقدار مناسب هورمون باز می دارد. تیروئید شما معمولاً هورمون هایی تولید می کند که عملکرد طبیعی بدن را حفظ می کند. وقتی تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید می کند، بدن شما خیلی سریع انرژی مصرف می کند. به این حالت پرکاری تیروئید می گویند. استفاده سریع از انرژی بیشتر از خسته کردن شما انجام می دهد - می تواند ضربان قلب شما را تندتر کند، باعث کاهش وزن بدون تلاش و حتی ایجاد احساس عصبی در شما شود. از طرف دیگر، تیروئید شما می تواند هورمون تیروئید بسیار کمی تولید کند. به این کم کاری تیروئید می گویند. زمانی که هورمون تیروئید در بدن شما بسیار کم باشد، ممکن است باعث خستگی شما شود، ممکن است اضافه وزن داشته باشید و حتی ممکن است نتوانید دمای سرد را تحمل کنید.

این دو اختلال اصلی می توانند ناشی از شرایط مختلفی باشند. آنها همچنین می توانند از طریق خانواده (ارثی) منتقل شوند.

چه کسانی به بیماری تیروئید مبتلا می شوند؟

بیماری تیروئید می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد - مردان، زنان، نوزادان، نوجوانان و سالمندان. ممکن است در بدو تولد (معمولا کم کاری تیروئید) وجود داشته باشد و با افزایش سن (اغلب بعد از یائسگی در زنان) ایجاد شود.

بیماری تیروئید بسیار شایع است، به طوری که حدود 20 میلیون نفر در ایالات متحده به نوعی اختلال تیروئید مبتلا هستند. احتمال ابتلای یک زن به بیماری تیروئید تقریباً پنج تا هشت برابر بیشتر از یک مرد است.

شما ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری تیروئید باشید اگر:

• سابقه خانوادگی بیماری تیروئید داشته باشید.
• یک بیماری پزشکی داشته باشید (این موارد می تواند شامل کم خونی خطرناک، دیابت نوع 1، نارسایی اولیه آدرنال، لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن و سندرم ترنر باشد).
• از داروهای حاوی ید (آمیودارون) استفاده کنید.
• افراد بالای 60 سال به خصوص در زنان.
• قبلاً برای یک بیماری تیروئید یا سرطان (تیروئیدکتومی یا پرتودرمانی) درمان داشته اید.

علائم و علل

چه چیزی باعث بیماری تیروئید می شود؟

دو نوع اصلی بیماری تیروئید کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید هستند. هر دو بیماری می توانند ناشی از بیماری های دیگری باشند که بر عملکرد غده تیروئید تأثیر می گذارند.

شرایطی که می تواند باعث کم کاری تیروئید شود عبارتند از:

• تیروئیدیت : این وضعیت التهاب (تورم) غده تیروئید است. تیروئیدیت می تواند میزان هورمون هایی را که تیروئید شما تولید می کند کاهش دهد.
• تیروئیدیت هاشیموتو : یک بیماری بدون درد، تیروئیدیت هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی است که در آن سلول‌های بدن به تیروئید حمله کرده و به آن آسیب می‌رسانند. این یک بیماری ارثی است.
• تیروئیدیت پس از زایمان : این وضعیت در 5 تا 9 درصد از زنان پس از زایمان رخ می دهد. معمولاً یک وضعیت موقتی است.
• کمبود ید : ید توسط تیروئید برای تولید هورمون استفاده می شود. کمبود ید مشکلی است که چندین میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.
• تیروئید عدم عملکرد غده : گاهی اوقات، تیروئید غده به درستی از بدو تولد کار نمی کند. از هر 4000 نوزاد 1 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر کودک درمان نشود، ممکن است در آینده دچار مشکلات جسمی و روحی شود. به همه نوزادان در بیمارستان آزمایش خون غربالگری داده می شود تا عملکرد تیروئید آنها بررسی شود.

شرایطی که می تواند باعث پرکاری تیروئید شود عبارتند از:

• بیماری گریوز : در این شرایط کل غده تیروئید ممکن است بیش از حد فعال باشد و هورمون بیش از حد تولید کند. به این مشکل گواتر سمی منتشر (بزرگ شدن غده تیروئید) نیز می گویند.
• ندول ها : پرکاری تیروئید می تواند ناشی از گره هایی باشد که بیش از حد در تیروئید فعال هستند. یک ندول منفرد ندول تیروئید با عملکرد مستقل سمی نامیده می شود، در حالی که غده ای با چندین گره گواتر سمی چند ندولار نامیده می شود.
• تیروئیدیت : این اختلال می تواند دردناک باشد یا اصلا احساس نشود. در تیروئیدیت، تیروئید هورمون هایی را آزاد می کند که در آنجا ذخیره شده اند. این می تواند برای چند هفته یا چند ماه ادامه یابد.
• ید بیش از حد : هنگامی که شما بیش از حد ید (ماده معدنی که برای ساخت هورمون های تیروئید استفاده می شود) در بدن خود دارید، تیروئید بیش از نیاز خود هورمون تیروئید تولید می کند. ید بیش از حد را می توان در برخی داروها (آمیودارون، داروی قلب) و شربت های سرفه یافت.

آیا در صورت ابتلا به دیابت، خطر ابتلا به بیماری تیروئید بیشتر است؟

اگر دیابت دارید، نسبت به افراد بدون دیابت بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری تیروئید هستید. دیابت نوع 1 یک اختلال خود ایمنی است. اگر قبلاً یک اختلال خودایمنی دارید، احتمال ابتلا به یک اختلال خود ایمنی بیشتر است.

برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2، خطر کمتر است، اما همچنان وجود دارد. اگر دیابت نوع 2 دارید، احتمال ابتلا به بیماری تیروئید در مراحل بعدی زندگی شما بیشتر است.

آزمایش منظم برای بررسی مشکلات تیروئید توصیه می شود. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ممکن است بیشتر از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 - بلافاصله پس از تشخیص و سپس هر سال یا بیشتر مورد آزمایش قرار گیرند. در صورت ابتلا به دیابت نوع 2، برنامه منظمی برای آزمایش وجود ندارد، با این حال ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است برنامه ای را برای آزمایش در طول زمان پیشنهاد کند.

اگر دیابت دارید و آزمایش تیروئید شما مثبت است، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به بهترین شکل ممکن احساس کنید. این نکات عبارتند از:

• خواب کافی
• به طور منظم ورزش کنید.
• مراقب رژیم غذایی خود باشید
• تمام داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید.
• به طور منظم طبق دستور ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود آزمایش کنید.

چه علائم رایجی ممکن است در بیماری تیروئید رخ دهد؟

در صورت ابتلا به بیماری تیروئید، علائم مختلفی وجود دارد که می توانید تجربه کنید. متأسفانه، علائم بیماری تیروئید اغلب بسیار شبیه به علائم سایر شرایط پزشکی و مراحل زندگی است. این می تواند تشخیص اینکه آیا علائم شما به مشکل تیروئید مرتبط است یا کاملاً چیز دیگری را دشوار می کند.

در بیشتر موارد، علائم بیماری تیروئید را می توان به دو گروه تقسیم کرد: علائم مربوط به داشتن بیش از حد هورمون تیروئید (پرکاری تیروئید) و علائم مربوط به کمبود هورمون تیروئید (کم کاری تیروئید).

علائم پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید) می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تجربه اضطراب، تحریک پذیری و عصبی بودن.
• داشتن مشکل در خواب.
• کاهش وزن.
• داشتن غده تیروئید بزرگ یا گواتر .
• داشتن ضعف عضلانی و لرزش.
• تجربه قاعدگی های نامنظم یا توقف چرخه قاعدگی.
• احساس حساسیت به گرما.
• داشتن مشکلات بینایی یا سوزش چشم.

علائم تیروئید کم کار (کم کاری تیروئید) می تواند شامل موارد زیر باشد:

• احساس خستگی ( خستگی ).
• افزایش وزن.
• تجربه فراموشی.
• داشتن قاعدگی های مکرر و سنگین .
• داشتن موهای خشک و زبر.
• داشتن صدای خشن
• تجربه عدم تحمل دمای سرد.

آیا مشکلات تیروئید باعث ریزش موهایم می شود؟

ریزش مو یکی از علائم بیماری تیروئید، به ویژه کم کاری تیروئید است. اگر شروع به تجربه ریزش مو کردید و در مورد آن نگران هستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

آیا مشکلات تیروئید می تواند باعث تشنج شود؟

در بیشتر موارد، مشکلات تیروئید باعث تشنج نمی شود. با این حال، اگر موارد بسیار شدید کم‌کاری تیروئید دارید که تشخیص داده نشده یا درمان نشده است، خطر ابتلا به سدیم سرم پایین شما افزایش می‌یابد. این می تواند منجر به تشنج شود.

تشخیص و آزمایشات

 

 

چگونه یک خودآزمایی تیروئید خود را انجام دهیم.

بیماری تیروئید چگونه تشخیص داده می شود؟

گاهی اوقات، تشخیص بیماری تیروئید ممکن است دشوار باشد زیرا علائم به راحتی با علائم سایر بیماری ها اشتباه گرفته می شود. شما ممکن است علائم مشابهی را در دوران بارداری یا پیری و در هنگام ابتلا به بیماری تیروئید تجربه کنید. خوشبختانه، آزمایشاتی وجود دارد که می تواند به تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از مشکل تیروئید است یا خیر، کمک می کند. این تست ها عبارتند از:

• آزمایشات خون
• تست های تصویربرداری
• معاینات بدنی

آزمایشات خون

یکی از قطعی ترین راه ها برای تشخیص مشکل تیروئید از طریق آزمایش خون است. آزمایش خون تیروئید برای تشخیص عملکرد صحیح غده تیروئید با اندازه گیری میزان هورمون های تیروئید در خون استفاده می شود. این آزمایشات با گرفتن خون از ورید بازوی شما انجام می شود. از آزمایش خون تیروئید برای بررسی اینکه آیا موارد زیر را دارید استفاده می شود:

• پرکاری تیروئید
• کم کاری تیروئید.

آزمایش خون تیروئید برای تشخیص اختلالات تیروئید مرتبط با پرکاری یا کم کاری تیروئید استفاده می شود. این شامل:

• تیروئیدیت .
• بیماری گریوز
• بیماری هاشیموتو
• گواتر .
• ندول تیروئید .
• سرطان تیروئید .

آزمایش های خون خاصی که برای آزمایش تیروئید شما انجام می شود می تواند شامل موارد زیر باشد:

• هورمون محرک تیروئید (TSH) در غده هیپوفیز تولید می شود و تعادل هورمون های تیروئید - از جمله T4 و T3 - را در جریان خون تنظیم می کند. این معمولاً اولین آزمایشی است که ارائه دهنده شما برای بررسی عدم تعادل هورمون تیروئید انجام می دهد. در بیشتر مواقع، کمبود هورمون تیروئید (کم کاری تیروئید) با سطح TSH بالا همراه است، در حالی که بیش از حد هورمون تیروئید (پرکاری تیروئید) با سطح TSH پایین همراه است. اگر TSH غیر طبیعی باشد، اندازه گیری مستقیم هورمون های تیروئید، از جمله تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) ممکن است برای ارزیابی بیشتر مشکل انجام شود. محدوده طبیعی TSH برای بزرگسالان: 0.40 - 4.50 mIU/mL (میلی واحد بین المللی در هر لیتر خون).
• T4: آزمایش تیروکسین برای کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید، و برای نظارت بر درمان اختلالات تیروئید استفاده می شود. T4 پایین با کم کاری تیروئید دیده می شود، در حالی که سطح T4 بالا ممکن است نشان دهنده پرکاری تیروئید باشد. محدوده طبیعی T4 برای بزرگسالان: 5.0 - 11.0 ug/dL (میکروگرم در دسی لیتر خون).
• FT4: T4 آزاد یا تیروکسین آزاد روشی برای اندازه گیری T4 است که اثر پروتئین هایی که به طور طبیعی به T4 متصل می شوند را از بین می برد و ممکن است از اندازه گیری دقیق جلوگیری کند. محدوده نرمال FT4 برای بزرگسالان: 0.9 - 1.7 نانوگرم در دسی لیتر (نانوگرم در دسی لیتر خون)
• T3: آزمایش های تری یدوتیرونین به تشخیص پرکاری تیروئید یا نشان دادن شدت پرکاری تیروئید کمک می کند. سطوح پایین T3 را می توان در کم کاری تیروئید مشاهده کرد، اما اغلب این آزمایش در تشخیص و مدیریت پرکاری تیروئید، جایی که سطح T3 بالا است، مفید است. محدوده طبیعی T3: 100 - 200 نانوگرم در دسی لیتر (نانوگرم در دسی لیتر خون).
• FT3: T3 آزاد یا تری یدوتیرونین آزاد روشی برای اندازه گیری T3 است که اثر پروتئین هایی که به طور طبیعی به T3 متصل می شوند را از بین می برد و ممکن است از اندازه گیری دقیق جلوگیری کند. محدوده نرمال FT3: 2.3 - 4.1 pg/mL (پیکوگرم در هر میلی لیتر خون)

این آزمایش‌ها به تنهایی برای تشخیص هیچ بیماری نیستند، اما ممکن است ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما را وادار به انجام آزمایش‌های اضافی برای ارزیابی اختلال احتمالی تیروئید کنند.

آزمایش‌های خون اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آنتی بادی های تیروئید : این آزمایش ها به شناسایی انواع مختلف شرایط خودایمنی تیروئید کمک می کند. آزمایش های رایج آنتی بادی تیروئید شامل آنتی بادی های میکروزومی (همچنین به عنوان آنتی بادی های پراکسیداز تیروئید یا آنتی بادی های TPO شناخته می شود )، آنتی بادی های تیروگلوبولین (همچنین به عنوان آنتی بادی های TG شناخته می شوند ) و آنتی بادی های گیرنده تیروئید (شامل ایمونوگلوبولین های محرک تیروئید [TSI] و ایمونوگلوبولین های مسدود کننده تیروئید [T] ).
• کلسی تونین : این آزمایش برای تشخیص هیپرپلازی سلول C و سرطان مدولاری تیروئید، که هر دو از اختلالات تیروئید نادر هستند، استفاده می شود.
• تیروگلوبولین : این آزمایش برای تشخیص تیروئیدیت (التهاب تیروئید) و نظارت بر درمان سرطان تیروئید استفاده می شود.

با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد محدوده این آزمایشات خون تیروئید صحبت کنید. ممکن است محدوده‌های شما با محدوده‌های دیگران یکی نباشد. این اغلب اشکالی ندارد. اگر در مورد نتایج آزمایش خون خود نگرانی یا نگرانی دارید، با ارائه دهنده خود صحبت کنید.

تست های تصویربرداری

در بسیاری از موارد، نگاهی به خود تیروئید می تواند به بسیاری از سوالات پاسخ دهد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک آزمایش تصویربرداری به نام اسکن تیروئید انجام دهد. این به ارائه دهنده شما اجازه می دهد تا به تیروئید شما نگاه کند تا اندازه، شکل یا رشد (ندول ها) افزایش یافته را بررسی کند.

ارائه دهنده شما همچنین می تواند از یک آزمایش تصویربرداری به نام اولتراسوند استفاده کند . این یک روش تشخیصی است که امواج صوتی با فرکانس بالا را که برای گوش انسان قابل شنیدن نیست، از طریق بافت های بدن منتقل می کند. پژواک ها ضبط می شوند و به تصاویر ویدئویی یا عکاسی تبدیل می شوند. ممکن است به سونوگرافی های مربوط به بارداری فکر کنید، اما از آنها برای تشخیص بسیاری از مسائل مختلف در بدن شما استفاده می شود. برخلاف اشعه ایکس، سونوگرافی از اشعه استفاده نمی کند.

معمولاً قبل از سونوگرافی آمادگی کمی وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد. شما نیازی به تغییر رژیم غذایی خود از قبل یا ناشتا ندارید. در طول آزمایش، روی یک میز معاینه صاف دراز می کشید و سر خود را روی یک بالش قرار می دهید تا سرتان به عقب متمایل شود. یک ژل گرم و محلول در آب روی پوست ناحیه ای که در حال بررسی است اعمال می شود. این ژل به پوست شما آسیب نمی رساند و لباس شما را لکه نمی کند. سپس پزشک یک پروب را روی گردن شما اعمال می کند و به آرامی آن را به اطراف حرکت می دهد تا تمام قسمت های تیروئید را ببیند.

سونوگرافی معمولاً حدود 20 تا 30 دقیقه طول می کشد.

معاینه بدنی

راه دیگر برای بررسی سریع تیروئید، معاینه فیزیکی در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی است. این یک آزمایش بسیار ساده و بدون درد است که در آن پزشک گردن شما را برای هر گونه رشد یا بزرگ شدن تیروئید احساس می کند.

مدیریت و درمان

بیماری تیروئید چگونه درمان می شود؟

هدف ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما این است که سطح هورمون تیروئید شما را به حالت عادی بازگرداند. این را می توان به روش های مختلفی انجام داد و هر درمان خاص به علت بیماری تیروئید شما بستگی دارد.

اگر سطوح بالایی از هورمون های تیروئید دارید (پرکاری تیروئید)، گزینه های درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• داروهای ضد تیروئید (متیمازول و پروپیل تیوراسیل) : اینها داروهایی هستند که تیروئید شما را از تولید هورمون باز می دارند.
• ید رادیواکتیو : این درمان به سلول های تیروئید شما آسیب می رساند و از تولید سطوح بالای هورمون های تیروئید جلوگیری می کند.
• مسدود کننده های بتا : این داروها میزان هورمون ها را در بدن شما تغییر نمی دهند، اما به کنترل علائم کمک می کنند.
• جراحی : یک شکل دائمی تر از درمان، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است تیروئید شما را با جراحی بردارد ( تیروئیدکتومی ). این کار مانع از تولید هورمون می شود. با این حال، شما باید تا پایان عمر از هورمون های جایگزین تیروئید استفاده کنید.

اگر سطوح پایینی از هورمون های تیروئید دارید (کم کاری تیروئید)، گزینه اصلی درمان این است:

• داروهای جایگزین تیروئید: این دارو یک روش مصنوعی (ساخت بشر) برای افزودن دوباره هورمون های تیروئید به بدن شما است. یکی از داروهایی که معمولا استفاده می شود، لووتیروکسین نام دارد. با استفاده از یک دارو می توانید بیماری تیروئید را کنترل کنید و زندگی عادی داشته باشید.

آیا انواع مختلفی از جراحی برداشتن تیروئید وجود دارد؟

اگر پزشک شما تشخیص دهد که تیروئید شما باید برداشته شود، چند راه وجود دارد که می توان انجام داد. ممکن است لازم باشد تیروئید شما به طور کامل یا جزئی برداشته شود. این به شدت وضعیت شما بستگی دارد. همچنین، اگر تیروئید شما بسیار بزرگ است (بزرگ شده) یا رشد زیادی روی آن وجود دارد، می تواند از واجد شرایط بودن شما برای برخی از انواع جراحی جلوگیری کند.

جراحی برای برداشتن تیروئید، تیروئیدکتومی نامیده می شود. دو روش اصلی برای انجام این جراحی وجود دارد:

• با یک برش در جلوی گردن.
• با یک برش در زیر بغل.

برش در جلوی گردن شما بیشتر شبیه نسخه سنتی تیروئیدکتومی است. این به جراح شما اجازه می دهد تا مستقیما وارد بدن شود و تیروئید را خارج کند. در بسیاری از موارد، این ممکن است بهترین گزینه شما باشد. اگر تیروئید شما بزرگ است یا گره های بزرگتری دارد، ممکن است به این روش نیاز داشته باشید.

روش دیگر، نسخه ای از جراحی برداشتن تیروئید وجود دارد که در آن جراح شما برشی را در زیر بغل شما ایجاد می کند و سپس یک تونل به تیروئید شما ایجاد می کند. این تونل با ابزار خاصی به نام جمع کننده بالا (Elevated Retractor) ساخته شده است. دریچه ای ایجاد می کند که برش زیر بغل را به گردن شما متصل می کند. جراح از یک بازوی رباتیک استفاده می کند که از طریق تونل حرکت می کند تا به تیروئید برسد. پس از آن، می تواند تیروئید را از طریق تونل و از برش زیر بغل شما خارج کند.

این روش اغلب بدون اسکار نامیده می شود زیرا برش زیر بغل شما و خارج از دید شما قرار دارد. با این حال، این برای جراح پیچیده تر است و تونل برای شما تهاجمی تر است. ممکن است کاندیدای این نوع برداشتن تیروئید نباشید اگر:

• وزن بدن سالمی ندارند.
• ندول های تیروئیدی بزرگ داشته باشید.
• شرایطی مانند تیروئیدیت یا بیماری گریوز داشته باشید.

در مورد همه گزینه های درمانی و بهترین نوع جراحی برای شما با خود صحبت کنید.

چه مدت طول می کشد تا پس از جراحی تیروئید (تیروئیدکتومی) بهبودی حاصل شود؟

پس از برداشتن تیروئید با جراحی (تیروئیدکتومی) چند هفته طول می کشد تا بدن شما بهبود یابد. در این مدت باید از چند چیز اجتناب کنید، از جمله:

• فرو بردن برش زیر آب
• بلند کردن جسمی که سنگین تر از 15 پوند است.
• انجام دادن بیش از ورزش سبک

این به طور کلی حدود دو هفته طول می کشد. پس از آن می توانید به فعالیت های عادی خود بازگردید.

چشم انداز / پیش آگهی

چه مدت پس از برداشتن تیروئید، خستگی من برطرف می شود؟

به طور معمول، بلافاصله پس از جراحی برای کمک به رفع علائم به شما دارو داده می شود. بدن شما در واقع هورمون تیروئیدی دارد که حتی پس از برداشتن تیروئید هنوز در سرتاسر آن در گردش است. هورمون ها همچنان می توانند برای دو تا سه هفته در بدن شما باشند. پس از برداشتن تیروئید، دارو هورمون های جدیدی را به بدن شما وارد می کند. اگر بعد از جراحی همچنان احساس خستگی می کنید، به یاد داشته باشید که این می تواند بخشی طبیعی از بهبودی پس از هر نوع جراحی باشد. بهبودی بدن شما زمان می برد. اگر پس از جراحی همچنان دچار خستگی و سایر علائم بیماری تیروئید هستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

اگر بخشی از تیروئید من با جراحی برداشته شود، آیا قسمت دیگر می‌تواند هورمون‌های تیروئیدی کافی بسازد تا من را از مصرف دارو دور نگه دارد؟

گاهی اوقات، جراح شما ممکن است بتواند بخشی از تیروئید شما را بردارد و قسمت دیگر را رها کند تا بتواند به تولید و ترشح هورمون های تیروئید ادامه دهد. این به احتمال زیاد در شرایطی است که شما یک ندول دارید که باعث مشکل تیروئید شما می شود. حدود 75 درصد از افرادی که تنها یک طرف تیروئیدشان برداشته شده است، پس از جراحی بدون درمان جایگزینی هورمونی قادر به تولید هورمون تیروئید کافی هستند.

زندگی با

آیا می توانم تیروئید خود را در خانه چک کنم؟

شما می توانید خودآزمایی سریع و آسان تیروئید خود را در خانه انجام دهید. تنها ابزاری که برای انجام این خودآزمایی نیاز دارید یک آینه و یک لیوان آب است.

برای انجام خودآزمایی تیروئید مراحل زیر را دنبال کنید:

• با شناسایی محل قرارگیری تیروئید شروع کنید. به طور کلی، تیروئید را در جلوی گردن، بین استخوان یقه و سیب آدم پیدا خواهید کرد. در مردان، سیب آدم بسیار راحت تر دیده می شود. برای خانم‌ها، نگاه کردن از استخوان یقه به بالا معمولا راحت‌تر است.
• در حالی که در آینه نگاه می کنید سر خود را به عقب خم کنید. به گردن خود نگاه کنید و سعی کنید پس از شروع امتحان، فضایی را که به آن نگاه خواهید کرد، تطبیق دهید.
• هنگامی که آماده شدید، در حالی که سرتان به عقب خم شده است، آب بنوشید. هنگام بلعیدن مراقب تیروئید خود باشید. در طول این آزمایش، شما به دنبال توده یا برآمدگی هستید. هنگام قورت دادن آب ممکن است بتوانید آنها را ببینید.

این آزمایش را چند بار تکرار کنید تا تیروئید خود را به خوبی ببینید. در صورت مشاهده هرگونه توده یا برآمدگی، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

در صورت ابتلا به بیماری تیروئید آیا باید ورزش کنم؟

ورزش منظم بخش مهمی از یک سبک زندگی سالم است. اگر به بیماری تیروئید مبتلا هستید، نیازی به تغییر برنامه ورزشی خود ندارید. ورزش هورمون های تیروئید بدن شما را تخلیه نمی کند و نباید به شما آسیبی برساند. مهم است که قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب است.

آیا می توانم با بیماری تیروئید زندگی عادی داشته باشم؟

بیماری تیروئید اغلب یک وضعیت پزشکی مادام العمر است که باید مدام آن را مدیریت کنید. این اغلب شامل یک داروی روزانه است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما درمان‌های شما را زیر نظر خواهد داشت و در طول زمان تنظیمات را انجام می‌دهد. با این حال، معمولاً با بیماری تیروئید می توانید یک زندگی عادی داشته باشید. پیدا کردن گزینه درمانی مناسب برای شما و کنترل سطوح هورمونی ممکن است کمی طول بکشد، اما در آن صورت افراد مبتلا به این نوع شرایط معمولاً می توانند بدون محدودیت های زیادی زندگی کنند.